کارآفرینان پوچالی آفتی برای انتقال درست تجربیات به کسب‌وکارهای نوپا هستند

این روزها به سراغ هر شبکه اجتماعی که می‌روید و‌ پیج‌های مختلف را در این شبکه‌ها به خصوص اینستاگرام دنبال می‌کنید یک فرد کت شلواری را می‌بینید که چندین نفر را در اطراف خود جمع کرده است و به آن‌ها آموزش کارآفرینی و ایجاد اشتغال با درآمدهای میلیونی می‌دهد ‌و همچنین در صفحه معرفی پیج خود کارآفرین، کوچینگ و لیدرشیپ را درج کرده است. ضمنا اینکه در پیجش کلی کلیپ آموزشی تهیه و ‌منتشر کرده است.

بحث ما این است که اصولا در جامعه امروزی ما، تعریف درستی از کارآفرینی وجود ندارد و عده‌ای بدون داشتن دانش و‌ مهارت لازم با پول پاشی به این طرف و آن طرف افرادی را برای آموزش‌های بی ارزششان گمراه می‌کنند.

بگذارید در این مجله‌ای که مبنایش کارآفرینی و توجه ویژه به این جامعه زحمت‌کش است با مخاطبان عزیز کمی صریح‌تر سخن بگوییم.

از نگاه آکادمیک کارآفرینی (به انگلیسی Entrepreneurship) واژه‌ای نسبتاً قدیمی است که ریشه‌ی فرانسوی دارد و کلمه کارآفرین حدود سیصد سال قدمت دارد و نخستین کسانی که واژه‌‌ی کارآفرین و مفهوم کارآفرینی را مورد توجه قرار دادند، اقتصاددان‌ها بودند.

کسانی مانند ریچارد کانتیلون و آدام اسمیت لغت کارآفرین را در قرن‌های هفدهم و هجدهم میلادی به کار برده‌اند و تاریخچه کارآفرینی به یک قرن قبل باز می‌گردد.

با وجودی که حدود سیصد سال است که برخی افراد کارآفرین نامیده می‌شوند، اما کارآفرینی به شکلی که ما می‌فهمیم (و در رشته‌هایی مثل مدیریت کارآفرینی مورد توجه قرار می‌گیرد) تنها حدود یک قرن است رواج یافته است ‌و‌ به گویش امروزی کارآفرین به فردی گفته می شود که به طراحی، تأسیس و مدیریت یک کسب‌وکار جدید می پردازد. کارآفرینان افرادی هستند که با توجه به نیازهای بازار، فرصت‌های تجاری را شناسایی می‌کنند و به عنوان موتورهای اصلی اقتصادی و نوآوری عمل می‌کنند. آن‌ها ایده‌های خود را به واقعیت تبدیل می‌کنند و برای ایجاد یک شرکت جدید، ریسک‌های بالایی را به عهده می‌گیرند.

کارآفرینان عموماً با استفاده از منابع مالی، فرصت‌های بازار، توانایی‌ها و دانش خود، کسب‌وکارهای خود را تأسیس می‌کنند. آن‌ها ممکن است بر روی توسعه محصولات یا خدمات نوآورانه تمرکز کنند، بازاریابی و فروش را مدیریت کنند، تیم‌های کاری تشکیل دهند و استراتژی‌های رشد را اجرا کنند.

کارآفرینان معمولاً به دنبال ایجاد ارزش اقتصادی هستند و در عین حال تأثیر خود را بر جامعه، محیط زیست و دیگر افراد نیز در نظر می گیرند. آن‌ها ممکن است فرصت‌های شغلی ایجاد کنند، به رشد اقتصادی کمک کنند و مسئولیت‌های اجتماعی و محیط زیستی را برعهده بگیرند.

در کل، کارآفرینان به عنوان مهمترین عوامل توسعه و رشد اقتصادی در جوامع محسوب می‌شوند. آن‌ها با آغاز کسب‌وکارهای جدید، اشتغال و ایجاد ارزش افزوده را برای خود و جامعه فراهم می‌کنند.

حال در این بین افرادی هستند که نام خود را کارآفرین گذاشته‌اند که کارشان آموزش‌های بی پایه و اساس و غیر اصولی است که متاسفانه هیچ مجموعه‌ای هم‌ این افراد را پالایش نمی‌کند.

به طور مثال فردی بدون داشتن کمترین سابقه اجرایی پکیجی را طراحی کرده است و با فروش چند ده میلیونی این پکیج قرار است در عرض یک ماه درآمد خریدار گمراه این پکیج‌ را ماهیانه به پانصد میلیون تومان برساند و از آنجایی که این درآمد جذاب است فرد خریدار گمراه شده و قطع به یقین هم پاسخی از آن دریافت نمی‌کند.

این در حالی است که در کشور کارآفرینانی هستند که با گذشت سال‌ها تجربه کاری و ایجاد چند ده فرصت شغلی از نگاه این پکیج فروشان کارآفرین محسوب نمی‌شوند.

شاید هم باید اذعان داشت، نبود حضور این دست از افراد در فضای مجازی و آموزشی باعث شده است ناکاربلدان این عرصه را قبضه کنند و ذیل این اتفاقات هستند افرادی که برای پیش‌برد اهداف نامیمونشان با دادن پول‌های میلیونی و حضور در همایش‌های پولکی و ‌الکی باعث شده‌اند کارآفرینان واقعی آن طوری که باید ‌و ‌شاید دیده نشوند، لذا می‌طلبد مسئولین مربوطه با درایت بیشتر و ساماندهی قوی بابت جمع کثیر کارآفرینان واقعی برنامه مدونی را تهیه نمایند تا انتقال تجربیات این عزیزان به نسل جدید به درستی
انجام شود.

محمد حسین (سجاد) عباسی